Min lütt Dörp
twüschen Heid' un Muur,
wo platt wi snakt,
oprech un kloor.
Tohoop wi stoot in
Freid un Truur,
dor bün ik tohuus, dat is min
Postmoor!
Gees un Muur
gev't sik in Leev de Hand,
de Puggen quark't
mang Beesen im Born.
Wo Brömschen bleiht
op'n hoog'n Sand,
sünd vör Joorn us
Vörfohrn seßhaff worn!
Bröök'n den
kargen Heidkamp vör de Döör,
lee'n Duppens dröög,
smeeten ut de Grovens.
Mit Ossen in Gescheer,
plöög'n ne' lieke Föör,
un dat Dag vör Dag,
vun morgens bit obens!
Posstruuk un
Muur lett'n Postmoor di heeten,
Reetdaak un Fakwark
mit Linnbööm vör de Döör.
Sood achern Huus,
Bakooben merrn de Eeken.
Un jümmer tofree,
so swoor dat ook wöör!
Süht Veeles
ook anners ut hüttodoogs,
liekers is bleven
barg ut de oole Tied.
Stoo fass drüm,
wat jümmer Du mooks,
Postmoor is Din,
Din Heimat, Din Riek!
Lütt Postmoor
min, mi lütt Dörp an'e Au'n
büs min tohuus un
min Glück op de Ier.
Bün ik in 'e Fremm
un min Hart slee gau
un piert, müch ik
fuurts trüg to di kier'n!
(Herbert Feindt)
| Nächster Artikel: "Die Geburtsstunde" | Vorheriger Artikel: "Vorwort" | |
|
This document maintained by info@postmoor.de
Material Copyright © 1995 - 2013 Hans-Jürgen Feindt |