De Paddemang-Story

De Franzoosentied wöör all seet 1813, no teenjöhriger Duer vörbi. Wat se all so trüch looten hebbt, wer weet. Dat Franzoosenkruut schööt se nich mit bröcht hebb'n. Wat ober fass steit, is, dat dat noch hüt barg französische Wüür ut disse Tied geven deit. Dat rekkt vun akrot bit Visage.

Man dinkt dor jo nich jümmer öber no, bit'n plattdüütsch snaken. Mutt ober mol bit'n Prodern bet'n oppassen, wat dor an Napoleonplatt to gang kummt.

Ook Paddermann hör dor to un dorvon schall hier de Reed vun wän.

Dat wör iers kott vör de Johrhunnertwenn, as de Obrigkeit ook vör dat platte Land anord'n dä, jede Hofstee müß een Abort, een "Paddermang" hebb'n. Bit her wör dat so, de Buern harn jo rieklich veel Platz op un üm jümmern Hof. All harn se Missen oder Dreckhümpel achern Huus. Ut disse Tied stammt ook dat Spreekwurt: "He het sik in de Neddeln sett!" In Winder, wenn dat buten bannig koolt wör, güngen se eben acher de Keih sitten.

Ook de Superintendent F.W. Wiedemann ut Bars har 1859 opschreeben: „ Unsere Bauern haben keine Abtritte, sondern benutzen dazu die windstille Seite des Hauses, oder in der Kälte des Winters den Kuhstall.“ Dat scholl no over vörbi wän, dor scholl Twadel vörschoven warn. Ook de freeheetlich dinkenden Postmoorer mööt'n sik böögen, se bleff'n dorvun nich voschoont. Se mööt'n ook Paddermang's opstell'n! Ut disse Tied kummt de schööne Possmoorer Utspruch: "wi bruukt sowat nich, wi schiet ut free'e Fuus!" Jümmer övern Hof, wenn dor mool hin mööt'n dee, dor schass di iers angewöön'n.

Un soo gifft dat noch de Geschich; vun'n Kirl, de dor obends in düstern noch no "Tante Meier" - so segg man domols auk to´n Paddemang - mööt'n dee. He har bannig Schiss un läät sien Froo bit an de Huusdöör mitkom'm. He har sik grot doolsett, dor se de Froo to em, dat is bannig steernklor. Wat se he, sünd Kirl's dor! Dor segg de Froo, de Mond hat ook'n Hof. Wat se he, se sünd all op unsen Hof, nööm sien Büx un kneep ut un lööp man gau to'n Huus hinto.

De Paddermann's wörn mit de Tied jümmer schööner, se harn tolest all Hart in de Döör. Oole Zeitungsblöö leegen glieksgrood trechsneden proot vör hygänische Zwecke. An un dann wöör dat jo ookmool tied dat de Paddermang sauber mookt warn dee. Ik kann mi noch trüchdinken, as us Vatter mit Schlutterbüx un groode Sackschuut vör mit'n Tünnn op de Schuvkoor un "Goldammer" to Wark goon dee. Hüt könnt wi us Kinner dat kuum noch klor mook'n un dorbi is dat man jüss 30 Johr her, alldat wi Woderspülung kreegen hefft.


("wi bruukt sowat nich, wi schiet ut free'e Fuus!" -
Trotzdem wurde ein Paddemang gesetzlich verordnet)


  Nächster Artikel: "Drei Mühlen" Vorheriger Artikel: "Die Bauernbefreiung"
This document maintained by info@postmoor.de
Material Copyright © 1995 - 2013 Hans-Jürgen Feindt